حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری حوزه، در این نوشتار، اقوال 9 تن از علمای اهل سنت به صورت خلاصه ارائه می گردد:
1-تفتازانی می‌گوید: «... حق این است که رضایت یزید بن معاویه به قتل حسین بن علی(ع) و اشاره او به این قتل و اهانت یزید به اهل بیت نبی اکرم صلی الله علیه و آله از چیزهای است که  به تواتر رسیده است. پس ما برای یزید و ایمان وی ارزشی قائل نمی ‌باشیم. سپس می‌گوید: «لعنت خدا بر یزید و انصار و اعوان او باد».
(شرح العقائد النَسَفِیَّه، ص181،)

2-ابن خلدون نیز قتل امام حسین علیه السّلام‌ را جزء اعمال زشت یزید بن معاویه می‌شمارد.
(المقدمة. ابن خلدون، ص 255 و 254، عند ذکر ولایة العهد)

3-ابن مصلح حنبلی که یکی از بزرگان اهل تسنن است نیز یزید بن معاویه را عامل اصلی قتل امام حسین علیه السّلام، سنگ‌باران کعبه و قتل عام مردم مدینه می‌داند...»
(الفروع، ج3، ص548 باب قتال اهل البغی، انتشارات المنار، سال 1345 ه)

4-ابن حزم نیز بر قتل امام حسین علیه السّلام به دست یزید بن معاویه تأکید می‌کند و چنین می‌گوید: «...قیام یزید بن معاویه لفرض دنیا فقط فلا تأویل له و هو بغی مجرد»
(المُحَلّی، ج11، ص98)

5-یکی دیگر از علمای اهل سنت که قتل امام حسین علیه السّلام را به دستور یزید بن معاویه می‌شمارد و بر کافر بودن یزید بن معاویه و جواز لعن بر او فتوی می‌دهد، جاحظ می‌باشد. وی در این باره چنین می‌گوید:           «...از منکراتی که یزید انجام داد قتل حسین بن علی و اسارت دختران رسول خدا صلی الله علیه و آله و اهانت به سرِ امام حسین علیه السّلام بود و بعد از آن سنگ باران خانة خدا در مکه و اهانت به اهل مدینه و...»
وی سپس می‌گوید: «...یزید بن معاویه از اهل اسلام خارج است» و «فالفاسق ملعون و من نهی عن شتمه الملعون» فاسق، ملعون است و کسی که از شماتت کردن فاسق، نهی کند، او هم ملعون است.
(رسائل الجاحظ، ص298، رساله 11، در تاریخ بنی امیه)

6-شیخ محمد عبده، قیام امام حسین علیه السّلام را علیه یزید بن معاویه، نمونه قیام عدل بر ظلم می‌داند و یزید بن معاویه را مردی می‌شمارد که با مکر و نیرنگ بر مسلمانان حکومت می‌کرد و چندین مرتبه او را لعن می‌کند.

یزید بن معاویه بعد از شهادت امام حسین علیه السّلام نیز بارها خوشحالی خود را از قتل امام علیه السّلام اظهار می‌کرد.

(تفسیر المنار، ج1، ص367 در تفسیر سوره مبارکه مائده، آیه 37‌، و جلد 12، ص183 و 185)

7-سیوطی موّرخ و مفسر جهان اسلام در کتاب خویش چنین می نویسد:
«..وقتی حسین بن علی کشته شد، یزید خوشحال شد و حال ابن زیاد پیش او خوب شد ولی بعداً پشیمان شد...».
(تاریخ الخلفاء، سیوطی، ج1، ص139 -احوال یزید بن معاویه)

8-خوارزمی نیز نقل می‌کند: بعد از شهادت امام حسین علیه السّلام، یزید بن معاویه نسبت به این عمل خوشحال بود و به نعمان بن بشیر گفت: «الحمدالله الذی قتل الحسین».
(مقتل خوارزمی، خوارزمی، ج2، ص59)
9-در این باره ابن مفلح الحنبلی چنین بیان می‌کند:
«ابن عقیل و ابن‌جوزی خروج بر امام غیر عادل را به خاطر خروج حسین بن علی بر یزید بن معاویه برای اقامه حق، جایز دانسته اند؛ ... اگر ما اصل خلافت یزید را قبول کنیم، از او اموری ظاهر خواهد شد که موجب فسخ این بیعت می‌شود از اهانت به مردم مدینه، سنگ‌ باران مکه، کشتن حسین بن علی(ع) و اهل بیت آن حضرت، اسارت اهل بیت، زدن چوب به دندان‌های آن حضرت و حمل کردن سر آن حضرت بر نیزه...»

   (الفروع، ج3، ص548)

   منبع: مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات حوزه علمیه قم