حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

* توصیه پیامبر(ص) برای محبت به همسر 

پیامبر خدا(ص)فرمودند: همین که به همسرت بگویی من دوستت دارم هیچ وقت از دلش بیرون نمی­رود حد اقل با زبانت اظهارکن. «قَوْلُ الرَّجُلِ لِلْمَرْأَةِ إِنِّی أُحِبُّکِ لَا یَذْهَبُ مِنْ قَلْبِهَا أَبَداً»[7]. چرا مرد شست ساله که قدش خمیده شده است به من می­گوید حاج آقا شما با صداوسیما رابطه دارید بیا به این­ها بگو که اولا این اخبار را که می­گویند بدهند مرد بگوید. اخبار نیم ساعت، ده دقیقه است چرا زن می­آید می­گوید بعد هم که زن می­آید اخبار بگوید می­گوید شنونده­گان عزیز، من حالم بد می­شود. به آن­ها بگو عزیز نگویند. پناه به خدا می­بریم یعنی آدم پیر، مرده، رو به قبله، قده خمیده این حرف­ها را می­گوید.

 همین که می­گویند دود از کنده بلند می­شود. این­ها به خاطراین است که در خانه محبت­ها و احساس­ها اشباء نشده است. این محبت ندیده است والا نباید این اندازه آتشش تند باشد. این­ها را باید خودمان از راه حلال اشباء بکنیم. پیامبر خدا ما را به محبت کردن به همسرمان تشویق می­کند و این محبت کردن­ها نفسمان را اشباء می­کنند.

* مذمت شدن افراط و تفریط در کارها

دونفر مرید کسی بودند یکی از این­ها میانه رو و متعادل بود. و دیگری تند و افراطی بود.

     رهروآن نیست که گهی تند وگهی خسته رود       رهروآن است که آهسته و پیوسته رود

     یکی می­گفت: آقا شب­ها معراج می­رود این طوری است آن طوری است و با افراط از این مرادش تعریف می­کرد ولی آن آدم متعادل ومیانه رو می­گفت: این­ها راقبول ندارم آدم خوبی است ولی تا این حد نیست. او هم مثل بقیه ماها هست تقوا دارد و آدم خوبی هست. می­خواهی بیا برویم ازخود آقا سوال بکنیم ببین این طوری که تومی­گویی نیست. رفتند در خانه آقا را زدند آقا دم در آمد، گفتند: آقا بین ما اختلاف است. این آقا می­گوید شما معراج می­روید جبرائیل برشما نازل می­شود شما چنینید، شما چنانید. من می­گویم نه آقا شما هم مثل بقیه ماها هستید تقوا دارید آدم خوبی هستید. شما چه می­فرمایید: آقا رو کردند به مرید نادان و گفتند: غلط کرده، بی­خود می­گوید من کی شب­ها معراج می­روم. کی این طوری است. گفت: دیدی آقا قبول نکرد. مرید نادان گفت: این از حرام زادگی آقا هست که نمی­خواهد قبول کند. (کی این سخن را گفت؟ همانی که می­گفت: آقا به معراج می­رود. اگر شما را معراج بردند دنبال پسوندش هم باش. حرامزاده­ات می­کنند. همان­هایی که بی­حساب بالا می­برند بی­حساب هم پایین می­آورند.)

     در نهج البلاغه داریم اگر یکی به شما گفت: ماشاالله این چنین واین چنان، زیادی تعریف کرد خیلی تاقچه بالا گذاشت مواظب باش، فردا یک بلایی به سرت می­آید چشمت می­زنند مواظب باش بگو من اصلا زلف ندارم من کچلم، این حرف­هایی که می­گویید در من نیست خودت را پایین بکش والا اگر باور بکنی ضربه می­خوری. امان از تعریف مردم، امان از چشم نظر مردم، امان از این مریدهای نافهم، که بی­حساب و کتاب می­بافند.

         در هر چیزی افراط و تفریط مضموم است. عبادت چیز خوبی است اما زیاده روی در عبادت، تو را از پا می­اندازد و بعد از عبادت زده می­شوی. علم خیلی چیزخوبی است اما هی پشت سرهم بخوانی یا ناراحتی اعصاب می­گیری یا روانی می­شوی. یکی از رفقای ما مشکل بزرگی برایش درست شده بود این جوان گفته بود من باید در کنکور رتبه اول­ها را به دست بیاورم و در دانشگاه شریف قبول بشوم. شب و روز درس خوانده بود الآن دیوانه شده است چند میلیون پول دکتر داده است و هنوزم خوب نشده است. افراط وتفریط در زندگی ما خیلی هست مواظب باشیم زیاده روی نکنیم حتی در عبادت حتی در علم و درس، در قضاوت هایمان، در کارهایمان میانه روی داشته باشیم.

           ایشان می گفتند: وقتی یک مقدار کم و کاستی داشتیم حضرت امام(ره)پدر بزرگ ما خیلی حسساسیت نشان نمی­دادند اما بعضی موقع می­شد که ما شب­ها بلند می­شدیم نماز شب و بک یا الله و العفو و اللهم اغفر لفلان و... می­خواندیم. اگر ده روز بیست روز پشت سر هم این طور می شد حضرت امام ناراحت می­شدند می­گفتند: این خطردارد این فردا می­گوید من از امام خمینی هم جلو زدم. پس فردا می­گوید من امام زمانم، بعدهم می­گوید من پیامبرم، آخرش هم می­گوید من خود خدایم. یعنی شما غذایی که مال یک پهلوان است به یک بچه کوچولو بدهی فردا شانه­هایش باد می­کند ادعای بزرگی می­کند. افراط و زیاده روی در عبادت و کار خطر دارد. اما اگر نمازش قضا بشود می­گوید بیچاره­ام، بدبختم، خاک برسرم، این خطر ندارد بلکه حسن هم دارد غرورش می­ریزد. ولی افراط، خطر غرور و تکبر دارد اگر یک وقت بچه­ها این وری می­افتند یک قدری ترمز جلوشان بگذارید قدری موعظشان کنید نصیحتشان بکنید.

        اعتدال خیلی خوب است یکی از آقایان نقل می­کرد آقاسید حسن، فرزند حاج احمدآقا که می­گفتند: من وقتی حضرت امام زنده بودند نوجوان بودم با حضرت امام هم رابطه نزدیک داشتیم. حضرت امام هم به عنوان نوه­اش به ما نظر و مرحمت داشت. ما در نوجوانی گاهی نماز صبحمان قضا می­شد یا دم آفتاب بلند می­شدیم می­خواندیم. حضرت امام تندی و ناراحتی نشان نمی­دادند خیلی سخت نمی­گرفتند. این مسئله تربیتی درستی هست هیچ وقت به بچه­هایتان فشار نیاورید. درک و فهمی که شما آدم پنجاه، شسصت ساله از نماز و روزه دارید آن درک و فهم را که بچه ده ساله و نه ساله ندارد. آن فهمی که آدم چهل ساله دارد می­خواهیم به بچه ده ساله تحمیل کنیم. کمی با این­ها مدارا بکنیم. اگر اشتباهی هم دیدیم زیر سبیلی رد بکنیم عیبی ندارد بزرگ می­شود خودش جبران می­کند. فشار نیاوریم این­ها اثر تربیتیش بسیار بد است. اصلا از نماز و روزه و عبادت بدش می­آید خیلی خطر دارد.

* دشمن دانا و دوست نادان، دو گروه ضربه زننده به اسلام

اسلام از دو گروه، یکی دشمن و یکی هم از مسلمانان نادان زیاد ضربه خورده است. دشمن معلوم  است که دشمن است ما از آمریکا و اسرائیل نمی­ترسیم. از دشمن انتظار غیر از این نیست اما خودی­ها، همان­هایی که جانباز انقلابی و جبهه­اند، حالا آمده در مقابل نظام و مرجع و رهبر ایستاده است. این را چه کارش کنیم. در زمان امامان ما هم افراد ودوستان نادان چه قدر به امیرالمومنین(ع)ضربه زدند. دوستان نادانی که حضرت علی(ع)را تنها گذاشتند. حالا دشمن می­گوید دشمنم، از شمر غیر از شمریت توقع نیست، اما شما که دوست بودید که چرا نیامدید کمک حضرت زهرا(س) بکنید.

محدث قمی در بیت الحزان آورده است درتاریخ اهل سنت است که معاویه حضرت امیر(ع) را ملامت کرد، گفت: تو همان کسی هستی که عیالت را سوار بر الاغ کردی در خانه مهاجر و انصار رفتی. اما حضرت امیر(ع)به خاطر نجات مردم این کاررا می­کرد. فاطمه زهرائی که همه هستی به خاطر او خلق شده و همه هستی باید فدای او بشود، پیامبر به قربان او می­رود همه امامان می­گویند حجت بر ماست. همچین آدمی را سوار مرکب بکنی و در خانه یک آدم نفهم ببری کمک بطلبی، او هم اظهار بکند من نمی­آیم کمک بکنم. خیلی مطلب سنگینی است. ولی برای ما یک چیزی به ذهنمان خطورمی­کند که ما یک ضربه از دشمنان می­خوریم (ازعمروعاص­ها ومعاویه ها) و در هر زمانی یک ضربه هم از مریدان و دوستان نادان می­خوریم. مرید به ظاهر انقلابی و دوست است اما می­آید چوب لا چرخ خوب­ها می­کند. آب به آسیاب دشمن می­ریزد. این زمان را نمی­خواهم مثال بزنم به بعضی­ها بر بخورد. در زمان امیرالمومنین(ع)یک عده دوستان نادان (طلحه و زبیر) بودند که بعد از خلافت امیرالمومنین(ع)اولین کسانی بودند که آمدند بیعت کردند، بعد اول کسانی بودند که پیمان شکنی کردند.

       آدم از دشمن انتظاری غیر از دشمنی ندارد اما تو که انقلابی هستی تو که هیئتی هستی تو که مذهبی هستی تو که اسلامی هستی تو که جبهه­ای هستی تو دیگر چرا آب به آسیاب دشمن می­ریزی؟ تو دیگر چرا درمقابل اسلام و انقلاب و نظام می­ایستی؟ اگر در جبهه داخلی ما شکاف ایجاد نشود ما هیچ مشکلی نداریم. واقعا اسرائیل و آمریکا ترسی ندارند. دشمنان به این نتیجه رسیدند که هجوم نظامی الآن در دنیا کار برد ندارد. شما ببینید وقتی آمریکا به افغانستان حمله کرد چقدر در تمام کشورهای دنیا بر علیه آمریکا راهپیمایی کردند. از خود آمریکا بگیر تا خیلی از کشورها، خیلی کشورها که دست نشانده خود آمریکا هستند درخود آن­ها هم میلیون­ها نفر تظاهرات کردند. الآن ترفند حمله نظامی منفی است اما حمله فرهنگی، این که خودی­ها را به جان هم بیندازند مجلس را با دولت، دولت را با مجلس، حزب یک را با حزب دو درگیر کنند این خطر جدی است.

         چرا امیرالمومنین(ع)در جنگ صفین مجبور به حکمیت شد در حالی که نزدیک بود معاویه و لشکرش از بین بروند و مسئله تمام بشود؟ چون دوستان نادان وقتی که دیدند قرآن بالای نیزه رفت و آن­ها گفتند بین ما و شما قرآن حاکم باشد، گفتند: این­ها دیگر دعوت به قرآن می­کنند. امیرالمومنین(ع) که قران ناطق و مغز و حقیقت قرآن است فرمودند: من قرآن ناطقم، آن­ها را بکشید ولی دوستان نادان فشار می­آورند حکمیت باشد. برای امام حکم تعیین می­کردند درحالی که امام باید حکم تعیین کند. امام فرمود: ابن عباس را تعیین بکنید. این­ها گفتند: نه ما ابن عباس را قبول نمی­کنیم، ابو موسی اشعری نادان را انتخاب کردند و باعث شکست لشگر اسلام شدند. (می­دانید انتخاب امام باانتخاب خلق زمین تا آسمان فرق می کند. ائمه(عل) فرموده­اند: نکشتند ما را مگر شیعیان و دوستان ما، شیعیان و دوستان نادان افشاگری کردند رفتند اسرار امام­ها را به دشمن دادند کارهایی کردند که دشمن را تهییج کنند نقاط ضعف نشان دادند روزنه­ها را برای دشمن باز کردند.)

* ائمه_{­علیهم­السلام} صورت حقیقی قرآن

سید طلبه­ای می­گفت: یک شب خواب دیدم قرآنی دست من دادند خیلی خوشحال شدم وقتی قرآن را باز کردم دیدم از اول بسم الله تا سین والناس همه­اش علی علی علی نوشته شده بود می­خواستند به من بفهمانند که حقیقت قرآن حضرت علی(ع)است.

     حضرت علی(ع)می فرماید: همه قرآن در سوره حمد و همه حمد در بسم الله و همه بسم الله در باء بسم الله و همه حقایق باء بسم الله در آن نکته زیر باء است. روایت دیگری از امیرالمومنین(ع)است که فرمودند: «العلم نقطة کثرها الجاهلون»[8].علم نکته­ای بود که جاهل­ها آن را زیاد کردند.

    به قول بزرگی که می­گفت: صورت کتبی پیامبر صورت کتبی قرآن هست و قرآن صورت حقیقیش خود ائمه هستند. روایت داریم روز قیامت قرآن به شکل جوان زیبایی تجسم پیدا می­کند و از کسانی که با قرآن سرو کار داشتند شفاعت می­کند. بعید می­دانم غیر پیامبر و امام باشد یعنی حقیقت قرآن درآن­ها تجلی پیدا می­کند.