حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین. خدایا مؤاخذه نکن مرا در ایـن روز به لغزشها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگیها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها و آفات اى عزت دهنده مسلمانان.رضایت یار شرح دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
    “اللهم لا تواخذنی فیه بالعثرات و اقلنی فیه من الخطایا و الهفوات و لاتجعلنی فیه غرضا للبلایا و الافات بعزتک یا عز المسلمین” “خدایا در این روز مرا به لغزشهایم مواخذه مفرما و عذر خبط و خطاهایم را بپذیر و مرا هدف تیر بلا و آفتهای عالم قرار مده به حق عزت و جلالت ای عزت بخش اهل اسلام”
    (1) اللهم لاتواخذنی فیه بالعثرات “خدایا در این روز مرا به لغزشهایم مواخذه مفرما”
    مواخذه انسان بر اساس توانایی
    هر انسانی که پا به عرصه دنیا می گذارد و در مدت عمر معینی در آن زندگی می کند باید در تمام مراحل آن از قوانین و دستورات الهی پیروی نماید چرا که در غیر این صورت مورد مواخذه و محاسبه الهی قرار می گیرد؛ “وان تبدوا ما فی انفسکم او تغفوه یحاسبکم به الله”(1) یعنی “و اگر شما (از غرضهای خیر و شر) در دل دارید (به طوری که) آشکار و یا مخفی کنید همه را خداوند در محاسبه شما خواهد آورد” و آن به گونه ای است که هر کس در حد توانایی که دارد مسئول اعمال خویش می باشد و بیش از آن بر او تکلیفی نخواهد بود؛ “لا یکلف الله نفسا الا وسعها”(2) یعنی “خداوند هیچ کس را تکلیف نکند مگر به قدر توانایی او” چرا که “یرید الله ان یخفف عنکم و خلق الانسان ضعیفا”(3) یعنی “خداوند می خواهد کار را بر شما آسان کند که انسان ضعیف خلق شده است.” ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم به خاطر لغزشهایی که در طول عمر خویش داریم ما را مواخذه ننماید؛ “ربنا لا تواخذنا نسینا او اخطانا”(4) یعنی “خدایا ما را بر آنچه که به فراموشی یا به خطا (انجام داده ایم) مواخذه مکن”
    (2) و اقلنی فیه من الخایا و الهفوات “و در این روز عذر خبط و خطاهایم را بپذیر”
    یا سریع الرضا
    خداوند “عزوجل” بهترین عذر پذیرنده هاست که از بندگان خویش زود، راضی می گردد به طوری که او به “سریع الرضا”(5) یعنی “زود راضی می گردد” معروف است و در قرآن بندگان خویش را به سوی رحمت و مغفرت خویش فرا می خواند “و سارعوا الی مغفره من ربکم و جنه عرضها السموات و الارض”(6) یعنی “و به سوی غفران و آمرزش الهی وباغی (بهشتی) که عرض آن آسمان و زمین را فرا گرفته است سرعت بورزید” بدون آنکه نیازی به بندگان خویش داشته باشد “الله الصمد”(7) یعنی “خداوند بی نیاز است” و این در حالی است که ما غیر از او کسی را نداریم “الهی و ربی من لی غیرک”(8) یعنی “ای خدا و پروردگار من چه کسی غیر از تو برای من می باشد” و غیر از او چه کسی می تواند عذر ما را پذیرفته وگناهان ما را بیامرزد “و من یغفر الذنوب الا الله”(9) یعنی “و چه کسی غیر خداوند (می تواند) گناهان را بیامرزد” پس ما نیز در این روز به درگاه الهی پناه برده و از او می خواهیم که عذر ما را به خاطر خطاهایی که انجام داده ایم بپذیرد و از گناهان ما درگذرد.
    (3) و لا تجعلنی فیه غرضا للبلایا و الافات بعزتک یا عز المسلمین “و در این روز مرا هدف تیر بلا و آفتهای عالم قرار مده به حق عزت و جلالت ای عزت بخش اهل اسلام”
    ظلم نفس
    برای انسان در هر لحظه از زمان ممکن است براثر خطاها و گناهانی که انجام داده است اتفاقاتی رخ دهد که خود او از آن آگاهی ندارد و کسی که گناه و معصیت الهی را انجام می دهد مستحق عقوبت الهی می گردد که این امر انسان را ملزم می دارد در صورتی که از روی جهالت خطا و گناهانی از او سر زد به سرعت از آن خطا و گناه توبه نموده و از درگاه الهی آمرزش طلب نماید تا اینکه خداوند بلاها و آفتهایی که در انتظار او می باشد را از او دفع نماید چنانچه خداوند در قرآن می فرماید: “ما اصابک من حسنه فمن الله و ما اصابک من سیئه فمن نفسک”(10) یعنی “آنچه که از روی خیر و نیکی بر تو می رسد از طرف خداوند است و آنچه که از بدی بر تو می رسد از طرف خود توست” و در دعای کمیل نیز چنین می خوانیم: “ظلمت نفسی”(11) یعنی “به خودم ظلم نمودم”، پس در این روز از خداوند که جمیع عزتها نزد اوست می خواهیم که ما را از آفتها و بلاهای دنیوی و اخروی که به خاطر گناهان ما می باشد محفوظ بدارد.
    ان شاءالله که تابع باشیم.