تمایل آدمی برای عشق ورزیدن و محبت کردن به دیگران ،بعضی مواقع او را با وضعیت عمیقا دشواری مواجه می کند، در واقع حقیقت نیازمندی انسان ها به تعلق فردی عاشق یا معشوق، یک واقعیت روانی است و یقینا این واقعیت روانی تاثیرات بسی شگرف در اندیشه فردی خواهد گذاشت.
لذا به همین منظوربرای برقراری ارتباط با افراد برجسته اقدام می کنیم و به آنها عشق ورزیده و احساس وابستگی می کنیم .
بنابراین ،تمایل به عشق،عمیق ترین نیازعاطفی ما انسانهاست،همانطوری که غذا برای بقای فیزیکی ما ضروری ست،عشق نیز برای زندگی روانشناختی هرچه بهتر ما ضرورت دارد ولی چیزی که اهیت دارد ، نوع عشق و عاشق چه کسی بودن است .
عشقی که بتواند دوام داشته و انسان را وصل به حقیقت کند، و از هر گونه عشقی که بخواهد بدگمانی،بی تکلیفی در مقابل پرودگار ایجاد کند به شدت باید پرهیز داشته باشیم .
باید عاشق چیزی شد که فنا ناپذیر باشد ، معشوقی که روزی از دست رفته و یا افول می کند و یا اینکه بطوری یقین نابود می شود ارزش پریشانی برای او وجود ندارد .
وین دایر سرسلسله جنبان عشق را به«خود» معطوف کرده و او را از هر چیزی لایق تر به ستایش عشق ورزی می داند؛ وین دایر می گوید: روح کیهانی ، هر چیزی را که من اراده می کنم بطور معجزه آسایی به من می رساند، هرچیزی را که بخواهم او می دهد[ [1]
*خودشیفتگی و عشق به شی
عشق بالیده به شی ء، بر مبنای عشق و مقتضی به شی ء که خود را در برگرفته و تغذیه کرده و محافظت میکند،باید در نظر داشته باشیم که عشق بالیده، احترامی اساسی برای حقیقت قایل است، چرا که «حقایق روان شناختی زندگی »[2] را مشاهد می کند یعنی همان تحمل کردن و یا حتی بزرگ داشتن حقیقت تفاوت ها، تردیدها و نقص ها ودر راس همه ، واقعیت نیاز و وابستگی شخصی است .
در مقابل دایر گرفتار خودشیفتگی مضر است، که به دلایل مختلف با عشق بالیده در تضاد است و به واسطه ی حالتی ظاهری از خود کفایی برتکذیب حقیقت وابستگی استوار می باشد.
دایر احساس می کند همه چیز های ارزشمند بخشی از اوست یا خارج از اوست یا در تحت کنترل همه جانبه و پرتوان اوست، در نتیجه خطایی حسی در کفایی ایجاد می شود.
اما عشق بالیده در بیان خدای« قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله »– بگو : اگر محبت خداوند را می خواهید ، به او محبت کنید و این چیزی نیست جز آنکه ، آن گونه باشید که او هست ( با او هماهنگ باشید )(3) –
نتیجه گیری
خودشیفتگی و عشق به آن ، خودستایی و خوپرستی محض بوده که وین دایر این مضمون را در کتاب های همچون؛ عرفان حقیقی، قصد ،شناخت عرفان با عناوین کمک روح کیهانی و یا ارسال نامه های دانشجویان و سراسر کشور ، نشان داده است .
عشق بالیده تنها عشق به خدا بوده که مرگ و فنایی برای او نیست و تنها حقیقتی است که همه ذرات ما خلق فی السموات و الارض محتاج او هستند .
عشق زمینی خودشیفتگی ، دلبستگی تمام به «خود» به محوریت انسان پرستی است .
منابع:
1- وین دایر کتاب الکترونیکی قصد pdf 77
2- مانی کیرل 1971 «Money-Kyrle»
3- قرآن سوره آل عمران – آیه