مردى به همسرش گفت : به حضور حضرت زهرا(س ) برو و از قول من به آنحضرت بگو: ((من از شیعیان شما هستم ، آیا شما قبول دارید که من از شیعیان شما هستم ؟!))
همسر او به حضور فاطمه (س ) آمد و پیام شوهرش را ابلاغ کرد، فاطمه (س ) به او فرمود: به شوهرت بگو:
ان کنت تعمل بما امرناک و تنتهى عما زجرناک فانت من شیعتنا و الا فلا.
((اگر تو آنچه را که ما کرده ایم انجام مى دهى و از آنچه نهى نموده ایم بجا نمى آورى ، پس از شیعیان ما هستى و گرنه از شیعیان ما نیستى )).
همسر نزد شوهرش آمد و گفتار حضرت زهرا(س ) را به او ابلاغ کرد، شوهر او از این پاسخ ، محزون گردید و آه و ناله اش بلند شد و مى گفت : ((واى بر من ، کیست که به گناه آلوده نباشد، بنابراین اگر من از گناه پاک نگردم ، شیعه نیستم و وقتى که شیعه نبودم ، جاودانه در دوزخ خواهم بود، واى بر من چه خاکى بر سرم کنم ؟...))
همسر او وقتى که او را آن گونه آشفته و نگران دید، به حضور حضرت زهرا(س ) آمده و جریان را به عرض او رسانید.
حضرت زهرا(س ) به آن بانو فرمود به شوهرت بگو: ((چنین نیست که تو تصور مى کنى ، شیعیان ما از افراد نیک اهل بهشت هستند، ولى اگر گناهکار باشند، بر اثر بلاها و گرفتاریها که به سوى آنها رو مى آورد، و صدماتى که در صحرا محشر، در روز قیامت و یا در طبقه اعلاى دوزخ مى بینند گناهانشان ریخته مى شود و آنها از گناهان پاک مى گردند، و سپس آنها را نجات مى دهیم و به سوى بهشت مى بریم )).
