مجلس عروسی که مورد نظر اسلام است، مجلس عروسی بدون گناه است. گویا بعضی ها باورشان نمی شود که گناه نباشد. اولیاء الله مراسم ازدواج داشتند و هیچ اتفاقی هم نمی افتاده، می شود جشن باشد، شادی و شادمانی باشد، کسی که صدای خوب دارد در مدح اهل بیت بخواند، حتی در مورد داماد بخواند، لطیفه های مناسبی بگویند، میهمان ها می خندند، میوه می خورند، همه این ها شادی است. روایت داریم فرشتگان الهی به مراسم عروسی مومن می آیند و برکت می آورند. اگر در مراسم عروسی گناه باشد، فرشتگان قاعدتا نمی آیند و برکت هم با خودشان نمی آورند. اسراف هم گناه است و خیلی هم اسراف می کنند و در تالارهای آن چنانی چند نوع غذا و اسراف گناه است. یا مثلاٌ فخر فروشی ها چشم و هم چشمی ها.
یکی وضعش خوب است کلاس می گذارد ، می خواهد خودی نشان دهد. ایشان توجه ندارند، در بین میهمانان کسانی هستند که امکان مالی کمتری دارند. حالا آقا پسر می خواهد ازدوج کند وحشت می کند. در بعضی از شهر عروس خانم را ، برای آرایش به یک کشور عربی می برند و عصر عروس را بر می گردانند. یعنی توی کشور ما آرایشگر نیست؟ من فکر نمی کنم این ها شخصیت بیاورد، بلکه چاله شخصیت را نشان می دهد.
اگر خیلی پول داری برو صرف مسکین ها بکن. برای دخترهای فقیر جهیزیه تهیه کن. گاهی اوقات سر و صدا در عروسی برای دیگران مزاحمت است و بعدش که در خیابان راه بندان ها که پیش می آید، پشت ماشین عروس گیرمی افتیم، آمبولانسی که می خواهد برود راه نیست. اینها ها چیست ؟ ما این جوری ازدواج می کنیم و بعد از خدا برکت و آسایش می خواهیم. شاید کسی برای فرزندش اتفاقی افتاده و می خواهد سریع برسد و نفرین می کند. این نفرین ها اثر گزار است. فرهنگ سازی کنیم. این ها گناه است. [1]
پی نوشت :
1. حسین، دهنوی، پایگاه اطلاع رسانی شبکه سه، 9/9/92
