حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

  «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکَ مِنِّی سَلامُ اللَّهِ أَبَدا مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ [لِزِیَارَتِکَ‏] السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ [وَ عَلَى أَوْلادِ الْحُسَیْنِ‏] وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ»[1].

  «قال رسول­الله_{صل الله علیه و آله و سلم}: عَلِیٌّ خَیْرُ الْبَشَرِ فَمَنْ أَبَى فَقَدْ کَفَرَ»[2].

          از  عـلـی آمـوز  اخـلاص عـمـل                     شــیـر حــق را دان مـنزه از دغـل

          در قـضـا بـر پهـلوانی دست یافت                    زود شمـشیری بـر آورد و شـتـافت

          او  خـدو انـداخـت بر روی عـلـی                     افـتـخـار هــر ولـی و هــر وصـی

          او خدو انداخـت بر روی کـه ماه                      سـجـده آرد پیـش او در سـجده گاه

          در زمان انداخت شمشیر آن علی                      کــرد او انــدر قـضــایـش کـاهـلـی

          ای علـی ای آنـکه جـمـله دیده ای                      شـمـه ای وا گـو ازآنـچه دیــده ای

          تیغ حلمت جان ما را چـاک کرد                       آب عـلـمـت جان مـا راپـاک کـرد

  «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکَ مِنِّی سَلامُ اللَّهِ أَبَدا مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ [لِزِیَارَتِکَ‏] السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ [وَ عَلَى أَوْلادِ الْحُسَیْنِ‏] وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ»[1].

  «قال رسول­الله_{صل الله علیه و آله و سلم}: عَلِیٌّ خَیْرُ الْبَشَرِ فَمَنْ أَبَى فَقَدْ کَفَرَ»[2].

          از  عـلـی آمـوز  اخـلاص عـمـل                     شــیـر حــق را دان مـنزه از دغـل

          در قـضـا بـر پهـلوانی دست یافت          زود شمـشیری بـر آورد و شـتـافت

          او  خـدو انـداخـت بر روی عـلـی            افـتـخـار هــر ولـی و هــر وصـی

          او خدو انداخـت بر روی کـه ماه          سـجـده آرد پیـش او در سـجده گاه

          در زمان انداخت شمشیر آن علی       کــرد او انــدر قـضــایـش کـاهـلـی

          ای علـی ای آنـکه جـمـله دیده ای          شـمـه ای وا گـو ازآنـچه دیــده ای

          تیغ حلمت جان ما را چـاک کرد                       آب عـلـمـت جان مـا راپـاک کـرد