نویسنده جـــــوان ودیــــــن در یکشنبه 93/9/23 |
نظر
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّکَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و نماز بر پا داشته و زکات دادهاند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براى آنان خواهد بود؛ و نه بیمى بر آنان است و نه اندوهگین مىشوند
اسلام در کنار مسائل عبادى وفردى، به مسائل اقتصادى ومردمى نیز توجّه دارد. نماز وزکات در کنار هم مطرحند. «اقاموا الصلوة و اتوا الزکاة»
ذکر نماز وزکات بعد از عمل صالح، نشانه آن است که در میان کارهاى شایسته حساب این دو جداست. «عملوا الصالحات و اقاموا الصلوة و اتوا الزکاة»
تشویق نیکوکاران بدنبال تهدید بدکاران، یک اصل تربیتى است. «لهم اجرهم عند ربّهم»
هوشمند کسى است که در محاسبات، تنها به موجودى امروز که در دست دارد ننگرد، بلکه به آینده وذخیرههایى که نزد خداوند است توجّه داشته باشد. «عند ربّهم»
پروردگار، به مؤمنانى که اهل عمل صالح ونماز وزکاتند، نظر ویژهاى دارد. کلمه «ربّهم» اشاره به لطف خاصّ اوست.
وعدههاى الهى، انگیزهى عمل صالح است. «لهم اجرهم عند ربّهم»
امنیّت وآرامش واقعى، در سایهى ایمان وعمل صالح وپیوند با خدا ومردم است. «لاخوف علیهم و لا هم یحزنون»
عوامل آرامش، ایمان، عمل صالح، نماز وزکات است. «امنوا و عملوا الصالحات و اقاموا الصلوة و اتوا الزکوة... لاخوف علیهم ولا هم یحزنون»
آیه شماره 277 از سوره مبارکه بقره
نویسنده جـــــوان ودیــــــن در چهارشنبه 93/9/19 |
نظر
ه نقل مىکند مىگوید:« همگان گفتند: ما از مردم مزدى نمىخواهیم، تنها اجر ما بر خداست» .اما به پیغمبر خاتم وحی مىشود: