مدتها ؛ یا شاید هم سالهای سال انسان عمر خودش را با کسانی می گذراند که به اندازه ای نخودی هم به ساحت قدسی وقت افراد نمی دهند که چگونه با غفلت از کنار هم قطار می شوند و می گذرد بدون حتی برداشت سرانگشتی توشه ! برای اینکه انسان بتواند با یک برنامه منظم و برگرفته از قرآن و اهل بیت (ع) روبسوی موفقیت های بزرگ پیش رود باید خود را در مقابل آینه حق بین روایات و قرآن کریم قرار بدهد که چگونه مسیر پر از نور را در مقابل انسان به روشنایی باز می کنند و آن را با انوار الهی خود آذین می بندند تا بنده خوب خدا در مسیر روشن و بدون هرگونه مانع قدم بگذارد ؛ تا سعادت و خوشبختی خود را با دستان خود لمس نماید . به قول شاعر ؛ زمنزلات هوس گر برون نهی قدمی نزول در حرم کبریا توانی کرد ولیک این عمل رهروان چالاک است تو نازنین جهانی کجا توانی کرد . چرا نمی توانیم بپریم آیا اصلا فکر کردین که چرا من توان پریدن ندار م ؟ چون مانعی در کارم است باید موش های که موانع راه هستند را به کمک طبیب حاذق و درد شناس برطرف کرد. یعنی موانع تا نگردانی زخود دور درون خانه ای دل نادیت نور . اولین مانع انسان و رفیق کذاب است . یعنی کسی که کارش دیگر شده است دروغ گفتن ؛ چه خوب است در فرصت خدایی شدن ماه رمضان بتوانیم غربالی بین دوستان خودمان داشته باشیم . دوستانی که اگر زیاد دوربرمان باشد نه تنها ریشه اعتقادی را تقویت نخواهند کرد بلکه با تیشه بی دینی ریشه دین و مذهبمان را نیز خواهند زد و ما را بر آرمان های پیش رو را نیز به کژراهه های دشمن دوست سوق خواهند داد . گناهکار و لاابالی ؛ دومین عاملی انسان را همواره در پس انگاره های خود نگه خواهد داشت ؛ انسان های لاابالی و گناهکار است که به دنبال فرصتی برای سوزاندن آن ذخیره ای اعتقادی که اگر باشد را بسوزاند ؛ درواقع انسان عاقل باید از هم نشینی با گناهکار بپرهیزید زیرا او ترا به بهایی کمتر از یک لقمه به این آن می فروشد ؛ بخیل ؛سومین عاملی است که در زندانی کردن انسان در خودش و غوطه ور ساختن او در هبروت غفلت و خود فراموشی و خود سوزی هویتی دینی که امروزه تعداد آن هم کم نیست متاسفانه! بی شرمی و بی حیایی انسان به اصطلاح مسلمان امروزی به حدی است که بصورت های گروهی و علنی حرام الهی را مرتکب می شوند و آشکارا شمشیر گناه و عداوت را از رو بسته اند با خدا اعلان جنگ نمودند ؛ آشکار دستور خدای مهربان را زیر پا می گذارند و روزه خواری می کنند ؛ بعضی وقت ها که چه عرض کنم ؛ همیشه گفته و می گویم بابا صد رحمت و آفرین به غیرت لات و سرگردنه بگیران قدیم ؛ سالی 12 ماه یازده ماه شراب و گناه و گردنه گیری ولی در ماه رمضان ؛ همه چیزرو به خوشان حرام می کردند ؛ لب به شراب نمی زدند ؛ می گفتی آقا چرا نمی خورید می گفتند الان عیب است که یک ماه همه روزه باشند و ماه نباشیم از یک جوان داش مشتی بدور است که لب به شراب بزند . ولی امروزه چی ، نشست و برخواست با انسان های که دارای صفات کذاب ، گناهکار و لاابالی و بخیل هستند باعث شده است ؛ نه تنها حضور قشر جوان در مساجد کمتر باشد بلکه باعث گسترش فساد و روزه خواری در مجامع عمومی می کنند.
