زَکیّه؛ در لغت از ماده «زکو» و به معناى پاکیزه بودن و رشد و نمو آمده است.([1]) ایشان را زکیه خوانده اند زیرا از هر گونه پلیدى و رجس و گناه یا صفات رذیله دیگر پاک بودند. چنان که امیرالمؤمنین(ع) افتخار مى کردند و مى فرمودند: من همسر بتول، سرور زنان عالم، فاطمه پرهیزکار و پاکیزه، نیکوکار و هدایت شده، دوست دوست خدا و بهترین دختر و فرزند رسول خدا(ص) هستم و....([2]) در زیارت ایشان هم آمده است: السَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهالفاضِلَةُ الزَّکیَّةُ...»([3]) که نشان از پاکى بسیار زیاد ایشان دارد. ادامه مطلب...
زَکیّه؛ در لغت از ماده «زکو» و به معناى پاکیزه بودن و رشد و نمو آمده است.([1]) ایشان را زکیه خوانده اند زیرا از هر گونه پلیدى و رجس و گناه یا صفات رذیله دیگر پاک بودند. چنان که امیرالمؤمنین(ع) افتخار مى کردند و مى فرمودند: من همسر بتول، سرور زنان عالم، فاطمه پرهیزکار و پاکیزه، نیکوکار و هدایت شده، دوست دوست خدا و بهترین دختر و فرزند رسول خدا(ص) هستم و....([2]) در زیارت ایشان هم آمده است: السَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهالفاضِلَةُ الزَّکیَّةُ...»([3]) که نشان از پاکى بسیار زیاد ایشان دارد. ادامه مطلب...
