حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

پایگاه جامع فر

ق، ادیان و مذاهب_تقدیس نفس و پرستش انسان بما هو انسان، ظلم بزرگی است که وین دایر آن را ترویج می کند و در کتاب های خود همواره آن را مطرح کرده و خواننده خود را به آن ترغیب می کند.در صورتی که دین مبین اسلام هرنوع تقدیس و پرستش وخودستایی را ظلم بزرگ یاد می کند« ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ»[1]نگاه وین دایر به انسان ها نه تنها کرامت نیست ،، بلکه دور ساختن آنها از حقیقتی است که انسان را بوجود آورده است . دایر با بهره گیری از مکاتبی چون «ایگو»، «مدیتیشن»به تخلیه ذهن انسان ها می پردازد. بدبختی ما در نِگره‌ی ادیان شرقی و شبه معنویت های غربی، ذهن انسان ها است، که بر اساس یک تحلیل ذهنی منفی، حسادتها و تعصبها، رنج و درد را به همراه دارد و در این مکاتب تکنیک هایی وجود دارد که انسان را از این مشغولیات ذهنی رها می کندو همان طور که پیامبر اکرم نماز را تکنیکی برای فارغ شدن از چرخه‌ی تکراری زندگی بیان فرموده است، در مکاتب دیگر قرار دادن تخم مرغ شکسته بر روی چشمها و یا تمرکز بر دیوار سفید، عاملی برای فارغ شدن از تکثر و تفرق است ولی دین اسلام نیز از طریق نماز انسان را به یک مبدأ یکتا دعوت می‌کند تا از کثرت رها شده و فارغ از تکثر و تفرق و تخلیه ذهن،احساس بی وزنی و وحشت و عدم برای آن لحظه پایان تمرکز است. ادامه مطلب...