وقتی می خواستم این یاداشت را بنویسم ناخداگاه ؛ به ذهنم خطور کرد ؛ «بابا ایول داریم » تا زمانی که همه جا ساکت و بی سرو صدا است ؛ 
کسی از کسی نمی پرسه فلانی نانت به چند؟ اما خدا روزی را نیاره که اتفاقی بیفته همه چیز و همه کس با تمام نیرو بسیج می شیم که انگار از اول همین جور بودیم . خواستم بگم بابا گلی به جمالتون ؛ حالا گیرم ؛ از بر و بچ نادان آل نهیان حرفی به میان نمی آمد، انگار نه انگار که ابوموسایی در خلیج همیشه فارس داریم که خودش به اندازه یک تمدن ،حرف برای گفتن داره ، که در سکوت تنهایی خودش به لاکش تپیده و حرفی نمی زند چون سکوت را از اعماق دریا خوب یاد گرفته ؛
خواستم یاد آوری کنم بوموسو که بعد ها گفته شد ابو موسی در کشور ایران با موقعیت خلیج فارس در استان هرمزگان قرار داره ! ادامه مطلب...
- مباهله از ماده «بهل» به معناى لعنت و نفرین کردن است و مباهله از باب مفاعله، به لعنت و نفرین کردن دو نفر یا دو گروه بر ضدّ یکدیگر و پافشارى بر نفرین گفته مى شود. ادامه مطلب...
6. آیه ذا القربى؛ واژه «ذوا القربى» یا «ذوى القربى» به معناى نزدیکان بوده و در قرآن کریم در چند مورد از جمله آیه مربوط به خمس([10]) و ذا القربى([11]) آمده است که معمولا به اهل بیت(ع) اطلاق مى شود. اما در آیه ذا القربى دلالت آشکارى بر تطبیق آن بر حضرت فاطمه(س) دارد، چنان که در روایات آمده است که چون این آیه نازل شد، رسول خدا(ص) حضرت فاطمه(س) را فراخواند و فدک را به وى بخشید.([12]) ادامه مطلب...
3. آیه تطهیر ؛ یکى از آیاتى که بسیار مشهور است و در باره رسول خدا(ص) و اهل بیت آن حضرت نازل شده و آنان را به پاکى و طهارت ستوده، آیه تطهیر است.([1]) ادامه مطلب...
1. سوره کَوثَر ؛([1]) عموم مفسران شیعه و اهل سنت این سوره را در شأن حضرت فاطمه(س) دانسته اند. کَوثَر بر وزن فَوعَل به معناى زیادى در کثرت است.([2]) کوثر را خیر کثیر معنا کرده اند و چون خداوند به رسول خدا(ص) مى فرماید ما به تو کوثر عطا کردیم یعنى خیر کثیر دادیم. بنا بر گزارش هاى تاریخى، چون قاسم و عبدالله، پسران رسول خدا(ص)، زود از دنیا رفتند، برخى از دشمنان رسول خدا(ص) به تحقیر و تمسخر آن حضرت پرداختند و ایشان را ابتر (کسى که نسلش ادامه نمى یابد) خواندند از این رو این سوره نازل شد و ضمن اعلام بخشیدن کوثر (که به وجود مقدّس حضرت فاطمه(س)) تفسیر شده است به آن حضرت، شماتت کنندگان رسول خدا(ص) را ابتر دانست. ادامه مطلب...
جایگاه حضرت فاطمه(س)
1. حضرت فاطمه(س) از نگاه قرآن
در قرآن کریم از حضرت فاطمه(س) نامى برده نشده است اما مفسران تعدادى از سوره ها و آیات مختلفى از قرآن را در شأن آن حضرت مى دانند. بر اساس برخى منابع شأن نزول یا ار تباط بیش از پنجاه مورد از آیات یا اختصاص به حضرت فاطمه(س) دارد یا مشترک بین ایشان و سایر اهل بیت(ع) است.([1])
البته این موارد به جز آیاتى است که در باره مؤمنان، پرهیزکاران، صالحان، اهل یقین و سایر افراد نیکوکار نازل شده است. زیرا در این آیات نیز یکى از افراد مورد خطاب، حضرت فاطمه(س) است چرا که ایشان از برترین مؤمنان، صالح ترین افراد، پرهیزکارترین مسلمانان و باتقواترین زنان بوده اند و طبیعى است که در آیات یاد شده به عنوان مهمترین مصداق مورد خطاب قرار گرفته اند. اما در این بخش بحث در باره سوره ها یا آیاتى است که حکم کلى ندارند و مستقیم یا غیر مستقیم با شخص حضرت فاطمه(س) ارتباط دارند و به یک شکلى مربوط به آن حضرت مى شوند.
با توجه به آن که تعداد این آیات بسیارند و اشاره به تمام آن ها از حوصله این نوشتار بیرون است در اینجا در نهایت اختصار تنها به سوره ها و برخى از این آیات اشاره مى شود:
زَکیّه؛ در لغت از ماده «زکو» و به معناى پاکیزه بودن و رشد و نمو آمده است.([1]) ایشان را زکیه خوانده اند زیرا از هر گونه پلیدى و رجس و گناه یا صفات رذیله دیگر پاک بودند. چنان که امیرالمؤمنین(ع) افتخار مى کردند و مى فرمودند: من همسر بتول، سرور زنان عالم، فاطمه پرهیزکار و پاکیزه، نیکوکار و هدایت شده، دوست دوست خدا و بهترین دختر و فرزند رسول خدا(ص) هستم و....([2]) در زیارت ایشان هم آمده است: السَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهالفاضِلَةُ الزَّکیَّةُ...»([3]) که نشان از پاکى بسیار زیاد ایشان دارد. ادامه مطلب...
زَکیّه؛ در لغت از ماده «زکو» و به معناى پاکیزه بودن و رشد و نمو آمده است.([1]) ایشان را زکیه خوانده اند زیرا از هر گونه پلیدى و رجس و گناه یا صفات رذیله دیگر پاک بودند. چنان که امیرالمؤمنین(ع) افتخار مى کردند و مى فرمودند: من همسر بتول، سرور زنان عالم، فاطمه پرهیزکار و پاکیزه، نیکوکار و هدایت شده، دوست دوست خدا و بهترین دختر و فرزند رسول خدا(ص) هستم و....([2]) در زیارت ایشان هم آمده است: السَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهالفاضِلَةُ الزَّکیَّةُ...»([3]) که نشان از پاکى بسیار زیاد ایشان دارد. ادامه مطلب...
عایشه مى گفت: هیچ کس را راست گوتر از فاطمه ندیدم به جز پدرش؛([1]) به طورى که چون بین عایشه و رسول خدا(ص) موضوعى پیش آمد عایشه گفت: از فاطمه بپرس چون او دروغ نمى گوید.([2])
محدَّثه؛ از ماده «حدث و تحدیث» به معناى ابلاغ کردن و سخن گفتن است.([3]) به ایشان محدَّثه (با صیغه اسم مفعول) گفته اند از آن رو که ملائکه نزد ایشان فرود مى آمدند و وى را مورد خطاب قرار مى دادند و همچنان که حضرت مریم را مورد خطاب قرار مى دادند ایشان را صدا مى کردند و مى گفتند: اى فاطمه خداوند تو را برگزیده و پاک گردانیده و بر تمام زنان جهان برترى داده است. پس اى فاطمه براى پروردگارت فروتنى کن و سجده به جا آور و با رکوع کنندگان رکوع کن. و بدین گونه آن حضرت با ملائکه و ملائکه نیز با آن حضرت سخن مى گفتند.([4]) ادامه مطلب...
