حکـــــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــت

حضرت زینب (س) در 15 رجب سال 63 هجری قمری از دنیا رفت. بانوی قهرمانی که پس از شهادت امام حسین، ارائه نهضت عاشورا را به دوش کشید و پرچمدار این قیام بود در ضمن سفری که به همراه همسر گرامی شان عبدالله بن جعفر به شام بودند به لقاءالله پیوستند و بدن مطهر ان بانوی بزرگوار در همان جا دفن گردید. زینب (س) که از همه سو نسبش به معصومین می رسد، مستعلی است که راه پیش روی آنان که می خواهند در راه عقیده شان انقلاب کنند، روشن ساخت. او که روح ظلم ستیزی را از مادرش فاطمه زهرا و پدرش حیدر کرار به ارث می برد، در راه افشای ظلم و احقاق حق، با کلام غرّای خویش از هیچ فداکاری و جانفشانی دریغ نمیورزید.

در تداوم نهضتی که حضرت زهرا در حمایت از امام معصوم زمان خویش و انقلاب علیه باطل در پیش گرفت، حضرت زینب (س) نیز در واقعه کربلا، دوشتادوش امام معصوم حضور داشت و پس از شهادت او نیز پیام قیامش را دبه گوش تمام جهانیان ابلاغ کرد.

حضرت زینب (س) هنگامی که به سال های تشکیل زندگی نزدیک شد، از این امر پسندیده الهی سرباز نزد؛ امّا در ازدواج با پسر عموی خویش شرطی بسیار نیکو قرار داد: اینکه هرگز و در هیچ لحظهای از برادرش اباعبد الله جدا نشود. ادامه مطلب...

  * حضرت امیر که بنده خداست با دشمنش این طور رفتار می­کند خدای امیرالمومنین چه کار می­کند؟ امیرالمومنین می­فرماید: که من عفو می­کنم، بیاییم یک ذره از آقایی و گذشت امیرالمومنین داشته باشیم. حضرت امیرالمومنین می فرماید: «قلة العفو أقبح العیوب و التسرع إلى الانتقام أعظم الذنوب» (عبدالواحدبن محمد تمیمی آمدی/ غررالحکم/ ص:465). کم گذشت کردن از زشت­ترین عیب­هاست. ادامه مطلب...

  * حضرت امیر که بنده خداست با دشمنش این طور رفتار می­کند خدای امیرالمومنین چه کار می­کند؟ امیرالمومنین می­فرماید: که من عفو می­کنم، بیاییم یک ذره از آقایی و گذشت امیرالمومنین داشته باشیم. حضرت امیرالمومنین می فرماید: «قلة العفو أقبح العیوب و التسرع إلى الانتقام أعظم الذنوب» (عبدالواحدبن محمد تمیمی آمدی/ غررالحکم/ ص:465). کم گذشت کردن از زشت­ترین عیب­هاست. ادامه مطلب...

  * جنگ­های امیرالمومنین سخت­تر و مشکل­تر از جنگ­های پیامبر

امام باقر_{علیه­السلام} فرمودند: در جنگ صفین پنجاه تا شیعه در لشکر امام علی_{علیه­السلام} نبود. یعنی حضرت در میان اصحابش هم خیلی مظلوم بود. حضرت نتوانستند خیلی از بدعت­های خلفای قبل را بردارند. همان­هایی هم که با حضرت بیعت کردند طرفدار شدید خلفا بودند مثل شمر که در لشکر حضرت بود. بعضی­ها می­گویند در جنگ صفین حضرت به دست سربازان خود مجروح هم شد. این است که حضرت مجبور شد تن به حکمیت بدهد و به مالک اشتر می­فرماید که من جانم در خطر است یعنی همین یارانی که ادعای دوستی و بیعت دارند ممکن است همین­ها من را از بین ببرند. حضرت در دوران خلافتشان، مظلومیتشان کمتر از زمانی که در خانه نشسته بودند نیست. ادامه مطلب...

  پیامبرخدا_{صلی­الله علیه وآله وسلم} «فَدَیْنَاکَ بِالْآبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ وَجَدْنَا أَفْضَلَ الْأَعْمَالِ وَ سَقْیَ الْمَاءِ وَ حُبَّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ_{علیه­ا­لسلام}» (محدث نوری/ مستدرک‏الوسائل/ ج5/ ص: 328). پدرها و مادرهایمان به قربانت، ما در این عالم افضل اعمال را سه چیز یافتیم؛ اول «الصَّلَاةَ عَلَیْکَ» است. این ذکر هر گرهی را می­تواند باز کند. دوم «وسَقْیَ الْمَاءِ» آب دادن به تشنه است. شاید شربت و چایی هم جزء آب باشد. امام صادق_{علیه­ا­لسلام} فرمودند: اگر کسی آب نوش جان کرد و سلام به امام حسین داد و لعنت به قاتلینش کرد خدای متعال صد هزار گناهش را می­بخشد و صد هزار حسنه به او می­دهد و صد هزاردرجه به او می­دهد. و سومی «الْمَاءِ وَ حُبَّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ_{علیه­ا­لسلام}» افضل اعمال هم محبت امیرالمومنین علی­بن­ابی­طالب_{علیه­ا­لسلام} است.حضرت حمزه برادر رضایی پیامبر بود و در جنگ احد شهید شد. حضرت جعفر طیارهم در جنگ موته شهید شدند که برادر امیرالمومنین بودند. طیار می­گویند چون دوتا دستش در جنگ قطع شد خدای متعال هم در بهشت دو تا بال به او داده است. طیار یعنی کسی که پرواز می­کند که نماز جعفر طیار را هم حضرت به ایشان هدیه کردند که خواندش برای برآورده شدن حاجات و رفع گرفتاری­ها، و خصوصا در حرم حضرت علی بن موسی­الرضا خیلی سفارش شده است. پیامبر فرمودند: که این دو بزرگوار را خواب دیدم مشغول خوردن غذاهای بهشتی هستند ظرف غذایی جلوی آن­ها بود که نعمت­ها و غذاهای متنوعی در آن ظرف بود و تغییر می­کردند. حضرت می­فرماید: به این دو بزرگوار گفتم که در آن عالم افضل اعمال را چه عمل­هایی دیدید؟ (البته پیامبر خدا از همه چیز خبر دارد.) عرض کردند

گاهی در جمع اصحاب که می­نشستند سراغ اصحاب را می­گرفتند که خواب خوبی ندیدید؟ گاهی هم که خودشان خواب خوبی می­دیدند برای اصحاب بیان می­کردند. یک روز پیامبر با اصحاب نشسته بود فرمود: که دیشب خواب عمویم حضرت حمزه و پسر عموم جعفر طیار را دیدم. که هر دو بزرگوار شهید شده بودند و پیامبر خدا هم این دو بزرگوار را خیلی دوست داشتند. ادامه مطلب...

           در شجاعـت شـیر ربـانـی اسـتی                       درمـروت خـود که دانـد کـیـسـتی

            تو به تاریـکـی علـی را دیـده ای                       زین سبب غیری بر او بگزیده ای

             راز بـگشـا ای عـلـی مـرتـضی                       ای پس از سوء القضا حسن القضا

             گفت من تیـغ از پی حق مـیزنم                        بـنـده  حــقـم  نـه  مــامـور  تــنـم

             شـیـر حقـم نـیستـم شیـر هـوی                         فـعل مـن بر قـول مـن بـاشـد قواه

             رخت خود را ازمیان برداشتم                         غـیـر حـق را مـن عـدم انـگاشـتم

             ما عـدمـهـاییم هـستی ها نه ما                         تـو وجـود مـطلـقـی هـسـتـی مـا

  «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکَ مِنِّی سَلامُ اللَّهِ أَبَدا مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ [لِزِیَارَتِکَ‏] السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ [وَ عَلَى أَوْلادِ الْحُسَیْنِ‏] وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ»[1].

  «قال رسول­الله_{صل الله علیه و آله و سلم}: عَلِیٌّ خَیْرُ الْبَشَرِ فَمَنْ أَبَى فَقَدْ کَفَرَ»[2].

          از  عـلـی آمـوز  اخـلاص عـمـل                     شــیـر حــق را دان مـنزه از دغـل

          در قـضـا بـر پهـلوانی دست یافت          زود شمـشیری بـر آورد و شـتـافت

          او  خـدو انـداخـت بر روی عـلـی            افـتـخـار هــر ولـی و هــر وصـی

          او خدو انداخـت بر روی کـه ماه          سـجـده آرد پیـش او در سـجده گاه

          در زمان انداخت شمشیر آن علی       کــرد او انــدر قـضــایـش کـاهـلـی

          ای علـی ای آنـکه جـمـله دیده ای          شـمـه ای وا گـو ازآنـچه دیــده ای

          تیغ حلمت جان ما را چـاک کرد                       آب عـلـمـت جان مـا راپـاک کـرد

  «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیْکَ مِنِّی سَلامُ اللَّهِ أَبَدا مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ [لِزِیَارَتِکَ‏] السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ [وَ عَلَى أَوْلادِ الْحُسَیْنِ‏] وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ»[1].

  «قال رسول­الله_{صل الله علیه و آله و سلم}: عَلِیٌّ خَیْرُ الْبَشَرِ فَمَنْ أَبَى فَقَدْ کَفَرَ»[2].

          از  عـلـی آمـوز  اخـلاص عـمـل                     شــیـر حــق را دان مـنزه از دغـل

          در قـضـا بـر پهـلوانی دست یافت                    زود شمـشیری بـر آورد و شـتـافت

          او  خـدو انـداخـت بر روی عـلـی                     افـتـخـار هــر ولـی و هــر وصـی

          او خدو انداخـت بر روی کـه ماه                      سـجـده آرد پیـش او در سـجده گاه

          در زمان انداخت شمشیر آن علی                      کــرد او انــدر قـضــایـش کـاهـلـی

          ای علـی ای آنـکه جـمـله دیده ای                      شـمـه ای وا گـو ازآنـچه دیــده ای

          تیغ حلمت جان ما را چـاک کرد                       آب عـلـمـت جان مـا راپـاک کـرد